Kelly zit op veel dagen van 9 tot 5 uur achter een beeldscherm. En dat merkt ze aan haar nek en schouders, die na een werkweek zwaar aanvoelen en sterk verkrampt zijn. “Mijn houding is nooit goed geweest. Ik houd mijn schouders en hoofd te ver naar voren. Maar tot nog toe kwam ik ermee weg.”

Stilzitten

Kelly werkt bij de Farmacovigilantie afdeling van Bayer Nederland, waar ze onder meer gemelde bijwerkingen van geneesmiddelen in kaart brengt. “Een echte kantoorbaan: af en toe bellen, maar vooral veel computerwerk”, vertelt ze. Door het vele stilzitten zijn haar klachten verergerd, en het helpt niet dat ze vanwege corona veel vanuit huis werkt. Kleine werkonderbrekingen – even naar de printer, naar de kantine of bij een collega langslopen – schieten er thuis bij in. “Ik drink soms beneden thee, maar daar houdt het wel mee op.”

Overwinning

De pijn werd zo erg dat Kelly een afspraak maakte bij oefentherapeut Mirjam van de Moosdijk. Ze schrok behoorlijk toen Mirjam haar in de spiegel liet zien hoe slecht haar houding was. Kelly kreeg een re-mind én een duidelijke opdracht mee: bij elke trilling rechtop gaan zitten, zodat de schouders de rugleuning van haar bureaustoel raken. De eerste dagen bleek dat ze minstens 10 tot 20 centimeter te ver naar voren zat. Na een paar weken dagelijks ‘luisteren naar de re-mind’, gaat het al veel beter. “Soms zit ik uit mijzelf al goed. Dat voelt steeds weer als een overwinning.”

Veel mensen dragen de re-mind bij zich – in hun broekzak, sok, polsbandje of om de nek. Kelly legt het apparaatje liever op haar bureau. Bij elke trilling draait-ie een rondje: hét teken om op haar rug en schouders te letten. Het signaal van de re-mind koppelt ze dus direct aan haar houding. “Ik doe wat ik moet doen en ga daarna gewoon weer door met mijn werk.”

Een app op mijn telefoon? “Nee, dat zou voor mij niet werken. Een piepje kan van alles betekenen. Daar reageer ik niet direct op.”

Vertrouwen

Naast het gebruik van de re-mind doet Kelly oefeningen om haar schouderspieren te rekken én gaat ze wat vaker hardlopen, mountainbiken en wandelen. Langzaam bouwt ze zo op naar de uitdaging die hierna komt. “Het grootse probleem is hoe ik mijn hoofd houd, en dat is al mijn hele leven te ver naar voren.” De re-mind geeft haar vertrouwen dat ze ook die hobbel kan nemen. Het wordt een project van de lange adem, weet ze. “Maar ik ga dit aanpakken. Ik heb nog heel wat jaren werken voor de boeg en dat wil ik pijnvrij kunnen doen.”